Śniadanie w Hiszpanii / Breakfast in Spain

Na blogach zapanowała ostra zima - karteczki świąteczne, choinki, bałwanki.. A u mnie będzie dziś gorąco, bo czas na "Śniadanie w Hiszpanii"! Kraj ze stolicą w Barcelonie to kolejny przystanek śniadaniowej podróży w wyzwaniu pt. "Śniadanie na świecie".

W Hiszpanii nigdy osobiście nie byłam, chociaż raz już prawie, prawie się udało.. Coś o niej jednak wiem - jeszcze dwa lata temu uczyłam się z zapałem języka hiszpańskiego i poznawałam tamtejszą kulturę, nawet nieźle mi szło (ogólnie uwielbiam uczyć się języków obcych) i po "przerwie na dzieci", którą aktualnie odbywam, mam zamiar do tego wrócić. Mój nauczyciel podał mi kiedyś link do jednego z najśmieszniejszy filmików na temat uczenia się hiszpańskiego jaki kiedykolwiek powstał, często oglądam go sobie dla poprawienia humoru. Jest moim zdaniem genialny i bardzo śmieszny, trzeba co prawda ociupinkę znać hiszpański, żeby zrozumieć o co chodzi, ale tylko ociupinkę :-) 

Ogólnie jest to parodia latynoamerykańskich oper mydlanych, w których w grę wchodzą wielkie emocje i patetyczne teksty w stylu "najdroższa moja, jakże cudownie wyglądasz w świetle porannego słońca", tyle że tutaj scenka odgrywana jest przez studentów dopiero uczących się języka i władających nim w stopniu podstawowym, dlatego też najczęściej padająca fraza to "que hora es?" czyli "która godzina?". Kochanek recytuje do ucha ukochanej dni tygodnia, czarny charakter, który wpada z rewolwerem zaczyna  złowieszczo odliczać  i zapomina po drodze jak jest "sześć", a najśmieszniejszy moment to kiedy na scenę wpada przystojniaczek i zaczyna nawijać zaawansowaną hiszpańszczyzną wprawiając w wielką konsternację pozostałych bohaterów :-)

Polecam też część 2, moim zdaniem jeszcze śmieszniejszą!

A co poza tym przychodzi mi na myśl kiedy myślę o Hiszpanii? Moje skojarzenia to: słońce, wakacje, Sagrada Familia i ...wąsy. A właściwie niezwykle charakterystyczne wąsiki. Pytacie dlaczego?

źródło

Tego gościa nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Salwador Dali to jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci świata sztuki. Jego wąsiki stały się moją inspiracją, a to co powstało można również uznać za małą prowokację. Oto moje "Śniadanie w Hiszpanii":

Co my tu mamy? Szydełkowe ocieplacze na kubki z wąsami, dla pani i pana.

Zostały zrobione z włóczki akrylowej, wersja męska jest szaro-czarna, damska różowo-niebieska.

Zapinane na guziczki w pasujących kolorach.

Można w nich wypić o poranku  pyszną, pobudzającą, gorącą kawę, może Pedro's? :-) A do tego... ciacho! A właściwie pierniczek, w klimacie już nieco świątecznym, ale jak wiadomo Hiszpanie też ludzie i też  Boże Narodzenie obchodzą.

Pierniczki zostały tydzień temu upieczone przez moją Drugą Mamę, są całkowicie jadalne (ale nie pytajcie mnie nawet o przepis), mój wkład polegał na artystycznej dekoracji, a to co widać na zdjęciu to tylko fragment większego zapasu tych smakołyków. Ciekawe jak oceniłby je pan Dali :-)

A wracając do ubranek na kubki, po namyśle stwierdziłam, że doszyję wąsy z dwóch stron, od strony pijącego, oraz od strony parzącego na pijącego, żeby było śmieszniej. Wyobraźcie sobie jak komicznie wygląda ktoś, kto pije z takiego kubeczka. Próbowałam zrobić zdjęcie na mojej modelce, ale niestety zupełnie nie "skumała" o co chodzi i w ogóle nie wyszło tak jak trzeba...

Ciekawa jestem interpretacji tematu przez innych uczestników wyzwania. I już czekam na kolejne wskazówki gdzie udamy się na kolejne śniadanie.